شرح مطلب


روان‌شناسی: ورزش و فعالیت‌های بدنی

تاریخچه‌ی مختصری از روان‌شناسی ورزش

نگارنده: علی مددیان پاک، ارسال‌شده در دو شنبه, 18 اردیبهشت 1396

روان‌شناسی ورزش به‌عنوان یک رشته‌ی علمی، تاریخچه‌ای دارد که اطلاع از آن می‌تواند به ما نشان دهد که در استفاده از این علم، نسبت به سایر کشورها در کجا قرار داریم.

alegnasolutions.com.au
منبع تصویر: alegnasolutions.com.au

قدمت روان‌شناسی ورزش تقريباً به اندازه‌ی خود روان‌شناسی است. نخستين مطالعه‌ی ثبت‌شده در روان‌شناسی ورزش در اواخر قرن نوزدهم صورت گرفته است. نورمن تريپلت (1898) به نوعی نخستين آزمايش در روان‌شناسی اجتماعی و همچنين در روان‌شناسی ورزش را انجام داده است. تريپلت پديده‌ی آسان‌سازی یا تسهیل اجتماعی را بررسی كرد. او نشان داد كه دوچرخه‌سواران وقتی در رقابت با دوچرخه‌سوار ديگری هستند، سريع‌تر از زمانی كه تنها هستند دوچرخه می‌رانند. با وجود اين، تريپلت پژوهش‌های ورزشی را پيگيری نكرد و تا دهه‌ی 1920 كه رشته‌ی روان‌شناسی ورزش به‌طور رسمی راه‌اندازی شد، از اين دست پژوهش‌ها انجام نشد. در سال 1925، كُلمن گريفيث آزمايشگاه مطالعات ورزشی را در دانشگاه ايلينويز تأسيس كرد. گريفيث، همچنين با داير كردن درس روان‌شناسی ورزش در دانشگاه، انتشار دو كتاب مهم و فعاليت داشتن به‌عنوان مشاور تيم‌های ورزشی حرفه‌ای، اغلب به‌عنوان «پدر روان‌شناسی ورزش» ناميده می‌شود. اما، مسير آغازين روان‌شناسی ورزش چندان آسان نبود، و آزمايشگاه مطالعات ورزشی به دليل كمبود بودجه در سال 1932 تعطيل شد. بين سال‌های 1930 و 1960 (دست‌كم در جهان غرب) فعاليت كمی در حوزه‌ی روان‌شناسی ورزش صورت گرفت. اندکی بعد از جنگ جهانی دوم در اتحاد شوروی [سابق]، روان‌شناسی ورزش به‌عنوان یک رشته‌ی علمی مطرح شد. البته، دريافت اطلاعات دقيق درباره‌ی فعاليت‌های مربوط به روان‌شناسی در شوروی [سابق] در جريان جنگ سرد دشوار است، ولی عموماً اعتقاد بر اين است كه، طی بازی‌های المپیک 1960 مِلبورن، تيم‌های اروپای شرقی از روان‌شناسان ورزشی استفاده می‌كردند (كريمر و اسكالی، 1994). ما با اطمينان می‌دانيم كه، تا اوايل دهه‌ی 1970، تيم‌های آلمان شرقی و روسيه به‌منظور افزايش عملكرد ورزشی در مسابقات بين‌المللی از وجود روان‌شناسان ورزشی بهره می‌جستند. روان‌شناسی ورزش مجدداً در دهه‌ی 1960 در ايالات متحد آمريكا مطرح شد، و پس از چند سال در بريتانيا و بقيه‌ی اروپا گسترش يافت. از اين زمان به بعد با گسترش اين حوزه از روان‌شناسی در سراسر جهان، اين رشته به سرعت به يكی از رشته‌های دانشگاهی جديد روبه‌رشد تبديل شد. جالب است كه تا چندی پيش مطالعه‌ی روان‌شناسی ورزش كاملاً در حوزه‌ی علوم ورزشی جا می‌گرفت، نه روان‌شناسی. هرچند اين مسئله در حال تغيير است: در سال 1986 انجمن روان‌شناسی آمريكا (APA) به‌طور رسمی روان‌شناسی ورزش را به‌عنوان شاخه‌ای از روان‌شناسی به رسميت شناخت و در سال 1993 جامعه‌ی روان‌شناسی بريتانيا، بخش روان‌شناسی ورزش و تربيت بدنی را تأسيس كرد. * منبع: این متن ترجمه‌ای است از فصل اول کتاب «روان‌شناسی ورزش»، نوشته‌ی مت جارویس، انتشارات راتلج، 2000 مترجم این متن: علی مددیان پاک

فهرست منابع

کتاب «روان‌شناسی ورزش»، نوشته مت جارویس، انتشارات راتلج، 1999


برای اشتراک‌گذاری این مطلب با دیگران:


سایر مطالب نگارنده


همه‌ی مطالب نگارنده

سایر مطالب مرتبط


همه‌ی مطالب مرتبط

آخرین مطالب